Termin "Shou-Sugi-Ban" pochodzi z języka japońskiego (焼 杉 板) i tłumaczy się dosłownie jako "deska cedrowa". Termin ten jest często używany do opisania wielowiekowej japońskiej techniki zwęglania desek "sugi" (cedr) używanych do produkcji okładzin, ekranów i podłóg.

Pierwotnie japońscy stolarze szukali artystycznego i unikalnego wykończenia w drewnie dryfującym z japońskiego wybrzeża. Ze względu na proces starzenia się drewna, gdy jest ono wystawione na surowe działanie słonej wody, fal i słońca, japońskie drewno dryfujące było cenione za swój unikalny wygląd i trwałość w wielu różnych mediach stolarskich.

Drewno dryfujące, które przeszło odpowiedni proces sezonowania było rzadkością, podczas gdy popyt na taki produkt w Japonii był wysoki. Japończycy zaczęli więc stosować inny proces sezonowania, aby osiągnąć trwałość i estetykę. Spalanie w ogniu stanowiło najlepszy środek konserwujący o unikalnym i artystycznym wymiarze, którego poszukiwali japońscy właściciele domów i rzemieślnicy.

Praktyka zwęglania drewna Sugi (Cryptomeria japonica), powszechnie nazywanego cedrem japońskim, jest powszechna w Japonii od 1700 roku, a prawdopodobnie wcześniej. W ciągu ostatnich 50-100 lat praktyka ta wyszła z użycia w Japonii z powodu pojawienia się nowoczesnych okładzin, tarasów i ogrodzeń na bazie plastiku lub cementu. Ponadto od dłuższego czasu w Japonii brakuje drewna, a większość drewna musi być importowana, co zwiększa koszty. Te czynniki spowodowały, że Shou Sugi Ban stał się techniką "zaginioną".

Na początku lat 2000, Shou Sugi Ban został "odkryty", najpierw w Japonii, ale potem szybko przykuł uwagę architektów i projektantów w Europie i Ameryce Północnej i zaczął pojawiać się w specjalnie zaprojektowanych domach i budynkach. W ciągu ostatnich kilku lat, jego zastosowanie naprawdę eksplodowało, z tego samego powodu, dla którego był popularny w Japonii setki lat temu.

Palenie drewna jako metoda barwienia, wykańczania i konserwacji okładzin, podłóg i ogrodzeń jest coraz popularniejsze. Ponieważ cedr japoński pochodzi tylko z Japonii, budowniczowie w innych krajach i na innych kontynentach poszukują innych gatunków drewna, takich jak zachodni cedr czerwony, cyprys, Accoya, daglezja, dąb, modrzew itp. Rezultat jest tak samo dobry, jeśli nie lepszy, niż oryginalny cedr japoński.

Słowniczek

Drewno dryfujące to drewno, które zostało wyrzucone na brzeg plaży lub rzeki przez wiatr, fale i pływy morskie. W niektórych przypadkach, ale nie zawsze, jest to forma odpadów morskich. Na niektórych obszarach drewno dryfujące występuje w dużych ilościach. Wikipedia